Vanuit onze vakantie-thuisbasis in Castellana Grotte, Italië wilden we graag een paar duiken maken, nieuwsgierig naar de onderwaterwereld van Zuid Italië. Vanessa, de verhuurder van ons huis, vertelde dat het zuidelijker van Castellana Grotte steeds mooier werd. Daarom hebben we een Padi duikschool gezocht die zuidelijker lag en zijn we terecht gekomen  bij Asc Diving Puglia in Villanova. Ik moet zeggen, vriendelijker mensen als deze bestaan niet. Wat een geweldige gastvrijheid!!

Wat ook erg leuk was, was de ontmoeting met Nanni Bassetti, waar ik beide duik-dagen als buddy mee heb gedoken. Nanni is een forensisch IT specialist en bleek goed Engels te kunnen spreken. Daardoor hadden we meteen een klik en ik hoop Nanni ooit nog eens terug te zien.

Deze vakantie helaas geen eigen duikfoto’s, omdat bij het op reis gaan bleek dat de pakking van onze onderwatercamera klem had gezeten en was beschadigd.

De eerste duik op 1 juni 2015 was op een wrak voor de kust van Torre Canne, een half uurtje varen vanuit Villanova. Helaas moest Irma haar duik afbreken vanwege problemen met haar oren. Daarom ben ik samen met een andere instructeur en leerling afgedaald naar het wrak, maximale diepte 32,3 meter. Beneden ben ik aangehaakt bij twee meer ervaren duikers die al even op 30 meter waren. Het wrak was interessant, met veel gaten, deuren en andere zaken die er op en aan zaten. Jammer dat ik redelijk snel met de laatste duikers weer naar boven moest doordat ik vrij laat beneden was. Maar ik heb wel de kans gehad om het schip te verkennen. Onderaan deze post staat een filmpje dat Nanni heeft gemaakt van deze wrakduik.

De tweede duik van die dag was op open zee, gewoon een beetje rondzwemmen op maximaal 17 meter. Een paar vissen en zeesterren gezien, verder weinig echt interessante dingen.

De derde duik van de vakantie, op 6 juni 2015, was een speciale. Niet alleen omdat het mijn 150ste duik was, maar ook omdat de eigenaar van Asc Diving Puglia geheel belangeloos een cursus Discover Tec Diving aanbood. We hebben een briefing gehad waar we twee scenario’s hebben doorgenomen, beide scenario’s met als uitgangspunt dat we een zogenaamde decompressie duik zouden maken. Dit houdt in dat je zo veel stikstof inademt, dat je een verplichte stop moet maken voordat je weer veilig naar de oppervlakte kunt. Dit is de grens waar recreatieduiken ophoudt en het technische duiken begint. Uiteindelijk hebben we geen decompressie limieten overschreden, het was een eerste oefening. Maar we hebben wel een drietal stops gemaakt op 21, 16 en 3 meter om de decompressie stops te simuleren. Daarnaast zijn we bij het opstijgen op 21 meter overgegaan van normale lucht naar Nitrox 50, een fles gevuld met 50% zuurstof. Door 50% zuurstof in te ademen (en dus maar 50% stikstof), zorg je ervoor dat de stikstof die zich in je lichaam bevindt sneller wordt uitgeademd. De grotere hoeveelheid stikstof in je lichaam is de reden waarom je niet in één keer naar de oppervlakte kunt en meerdere verplichte stops op verschillende diepten moet maken. Door deze stops wordt het percentage stikstof in het lichaam weer naar een normale (acceptabele) hoeveelheid teruggedrongen. Te veel stikstof in een lichaam is gevaarlijk en de reden van veel duikongelukken. De stikstof hoopt zich op bepaalde plekken in het lichaam op en zet uit doordat de druk bij het opstijgen na een (diepe) duik minder wordt. Daardoor kunnen er in het lichaam ernstige problemen ontstaan. Dit is dan ook de reden waarom mensen die te snel naar de oppervlakte zijn gekomen in een druktank worden geplaatst. Hierdoor wordt de stikstof weer gecomprimeerd en kan dan langzaam het lichaam verlaten. Meestal wordt er in de druktank een hoger percentage zuurstof ingeademd. Overigens ben ik geen duikarts en is bovenstaand verhaal mijn verwoording hoe ik begrijp dat dit soort zaken in elkaar zitten.

Wat leuk was aan de derde duik, was dat toen men er lucht van kreeg dat het mijn 150ste duik was, men er een klein feestje van heeft gemaakt. Bij terugkomst op de duikschool kreeg ik een heus certificaat en hebben we natuurlijk Limoncello met elkaar gedronken. Al met al een leuke herinnering aan duiken in de provincie Puglia in Italië.

© film Nanni Bassetti