Helaas alweer de laatste duik van deze vakantie! Het lijkt er wel op dat we de twee mooiste duiken voor het laatst hadden gemaakt.
Voorafgaand aan deze tweede duik hebben we heerlijk bij Gijs gegeten. Gijs had kippendijfilets op zijn Green Egg gemaakt en die bleken heerlijk bij een bordje nasi/bami met een spiegel-eitje, wat salade en wat pindasaus te passen. Een perfecte tussen-twee-duiken-lunch. Overigens kun je hier ook prima eten als je niet gaat duiken, op Porto Marie is het altijd top, lekker en een leuke sfeer!
We hebben tijdens de duik enorme scholen vis gezien. Kleine én grote vissen. Een barracuda. Een hele kleine murene en een wat grotere. Irma heeft de helft van de tijd gefotografeerd, om het ook eens te proberen. Op het laatst werd ze nog even gebeten door een klein kwalletje in haar arm en been, dat was even minder leuk. Een hele felle pijn. Gelukkig was het boven water redelijk snel weer over. Supermooie laatste duik geweest!
Vandaag waren we weer gezellig met z’n tweeën op pad. Vroeg, want we wilden de eerste duik helemaal in West maken en dan ben je, met een ommetje langs de duikschool voor lucht, al snel 1,5 uur verder voordat je in het water ligt.
Playa Grandi is een vissershaventje waar het doorgaans zeer rustig is. Nu was het 2e paasdag, iedereen had vrij op het eiland én het bleek de ‘Dag van Westpunt’ te zijn. Het was er druk!!! Afgeladen met auto’s en veel mensen op het strand. Dat hadden we echt nog nooit meegemaakt. Gelukkig hadden we mazzel en konden we vrij vooraan staan met de auto, dat scheelde heel wat sjouwen met de zware duikspullen.
Vissers die terugkomen maken aan boord vaak al hun vis schoon en gooien het slachtafval overboord in de haven. Daar komen schildpadden op af, we hebben hier eigenlijk nooit gedoken zónder dat we schildpadden zagen.
Vrijwel direct onder water zagen we in de verte al de eerste schildpad. We besloten om toch eerst maar even een half uurtje tegen de stroming in te zwemen. De duik was schitterend. Heel veel enorme scholen kleine vissen maar ook scholen grotere vis. Er was een interessante porcupinefish, die ons leek te volgen. Op het einde van de duik kom je hier op 7 meter diepte langs de stoel van Neptunus. Daar lag een vissersbootje boven waarvan men aas naar beneden gooide waardoor het er wel een aquarium leek. Marcel was de pufferfish aan het filmen en had niet door dat er achter zijn rug een schildpad zwom. Dat was een heel leuk om te zien. Toen hij klaar was met filmen maakte ik hem er op attent en begon hij de schildpad te filmen. Op een gegeven moment, in de baai, waren er twee en ze waren niet bang, ze lieten ons heel dichtbij komen. Marcel zwom een flink stuk met eentje mee, op ca. 30 cm afstand en dat leverde een spectaculair stukje film op. Freek Vonk: move over!
Tweede duik met Joeri van Atlantis Diving. Directors Bay is een baai die ooit is aangekocht door een topman van Shell, voor zijn vrouw. Ze hield zo veel van shoppen dat hij de baai kocht en haar daar iedere dag per boot naartoe liet brengen om te zonnebaden. Over de weg kon je de baai destijds niet bereiken. Zo lag zij iedere dag op haar privéstrand en kon dus geen geld uitgeven. Ze was alleen zo bang voor haaien (die daar helemaal niet zijn) dat hij ook een net liet aanleggen om de haaien tegen te houden. De palen daarvoor en de restanten van de netten kom je onderwater nog tegen.
Op zich een mooie duik maar wederom geen heel bijzondere vissen gezien. Wel een flinke murene en een mooie french angelfish. Helaas ook hier weer veel dood koraal…
Vandaag hebben we ons aangesloten bij Atlantis Diving op twee duiken, onder de deskundige leiding 😉 van Joeri. De eerste duik was naar de Tugboat, altijd een geweldige duik omdat daar ontzettend veel vis zit. Er wordt vaak gevoerd voor toeristen die komen snorkelen en dat onthouden de vissen wel!
Er waren nog een finse vrouw en een oekraïnse man die in Canada woont bij, we hebben een gezellige dag gehad samen.
We hebben tijdens het eerste deel van de duik niet heel veel bijzonder koraal en bijzondere vis gezien. Behalve dan wel een grote pufferfish, een leopard flounder (soort schol). Pas bij de tugboat werd het interessant, daar leek het wel een aquarium!
Mooie duik, iets minder dood koraal. We verdwaalden ook nog een beetje op de terugweg, leken een beetje te zigzaggen en moesten een keer extra opstijgen om te kijken waar de ingang van de baai was. Volgende keer dus toch maar weer het kompas mee nemen!
Behalve de geijkte vissen hebben we niet heel veel bijzonders gezien.
Na de duik hebben we heerlijk gegeten boven aan Lagun bij het restaurant bij de duikschool. Hiervandaan heb je een fantastisch uitzicht over het strand en de baai, het is een aanrader. Helaas was het vrij laat geworden na de lunch en hebben we geen tweede duik meer gemaakt.
De tweede duik van de dag. Beetje dom, we gingen per ongeluk op de heenweg met de stroming mee (in plaats van er tegenin zodat je op de terugweg het makkelijker hebt met een half lege fles en je dus meer reserves hebt). De stroming was ook best aanwezig, we hoefden vrij weinig te doen om vooruit te komen.
Het was hier mooier dan bij Slangenbaai, maar we zagen toch ook hier flinke stukken dood koraal. Er zat wel veel meer vis, flinke jongens af en toe. We zagen één kleine lionfish en twee grote. Het viel ons op dat er significant minder lionfish is dan in voorgaande jaren, de jacht erop heeft kennelijk zijn vruchten afgeworpen.
We hebben de staart van een murene gezien (maar zijn voorkant was zoek). Lange duik met een pittige terugweg tegen de stroming in!
Onze eerste duik deze vakantie in dushi Curaçao! Heerlijk om hier weer te zijn, boven én onder water.
De vorige twee duikvakanties had Irma vaak last van haar oren waardoor duiken vrijwel onmogelijk was. Gelukkig ging nu alles goed, Marcel stelde voor direct onder water de oren vol te laten lopen met water en misschien was dit wel dé truc.
Deze eerste duik hadden we helaas niet zo heel veel zicht. Het was de afgelopen dagen erg winderig geweest dus dan komt het zand wat los van de bodem. We hebben niet heel veel bijzondere vis gezien en helaas flinke stukken dood koraal. Het lijkt hier met het jaar minder mooi te worden. Waarschijnlijk veroorzaakt door de vele duiktoeristen, de opwarming van de aarde en naar wij hoorden ook door de aanwezigheid van de raffinaderij op het eiland. Ook is het nog een gevolg van de orkaan die een paar jaar geleden veel schade op Curaçao boven én onder water heeft aangericht. Spijtig dus!
We hebben nog wel een paar leuke sepia’s gezien, een kleine barracuda een een porcupinefish.
Vanuit onze vakantie-thuisbasis in Castellana Grotte, Italië wilden we graag een paar duiken maken, nieuwsgierig naar de onderwaterwereld van Zuid Italië. Vanessa, de verhuurder van ons huis, vertelde dat het zuidelijker van Castellana Grotte steeds mooier werd. Daarom hebben we een Padi duikschool gezocht die zuidelijker lag en zijn we terecht gekomen bij Asc Diving Puglia in Villanova. Ik moet zeggen, vriendelijker mensen als deze bestaan niet. Wat een geweldige gastvrijheid!!
Wat ook erg leuk was, was de ontmoeting met Nanni Bassetti, waar ik beide duik-dagen als buddy mee heb gedoken. Nanni is een forensisch IT specialist en bleek goed Engels te kunnen spreken. Daardoor hadden we meteen een klik en ik hoop Nanni ooit nog eens terug te zien.
Deze vakantie helaas geen eigen duikfoto’s, omdat bij het op reis gaan bleek dat de pakking van onze onderwatercamera klem had gezeten en was beschadigd.
De eerste duik op 1 juni 2015 was op een wrak voor de kust van Torre Canne, een half uurtje varen vanuit Villanova. Helaas moest Irma haar duik afbreken vanwege problemen met haar oren. Daarom ben ik samen met een andere instructeur en leerling afgedaald naar het wrak, maximale diepte 32,3 meter. Beneden ben ik aangehaakt bij twee meer ervaren duikers die al even op 30 meter waren. Het wrak was interessant, met veel gaten, deuren en andere zaken die er op en aan zaten. Jammer dat ik redelijk snel met de laatste duikers weer naar boven moest doordat ik vrij laat beneden was. Maar ik heb wel de kans gehad om het schip te verkennen. Onderaan deze post staat een filmpje dat Nanni heeft gemaakt van deze wrakduik.
De tweede duik van die dag was op open zee, gewoon een beetje rondzwemmen op maximaal 17 meter. Een paar vissen en zeesterren gezien, verder weinig echt interessante dingen.
De derde duik van de vakantie, op 6 juni 2015, was een speciale. Niet alleen omdat het mijn 150ste duik was, maar ook omdat de eigenaar van Asc Diving Puglia geheel belangeloos een cursus Discover Tec Diving aanbood. We hebben een briefing gehad waar we twee scenario’s hebben doorgenomen, beide scenario’s met als uitgangspunt dat we een zogenaamde decompressie duik zouden maken. Dit houdt in dat je zo veel stikstof inademt, dat je een verplichte stop moet maken voordat je weer veilig naar de oppervlakte kunt. Dit is de grens waar recreatieduiken ophoudt en het technische duiken begint. Uiteindelijk hebben we geen decompressie limieten overschreden, het was een eerste oefening. Maar we hebben wel een drietal stops gemaakt op 21, 16 en 3 meter om de decompressie stops te simuleren. Daarnaast zijn we bij het opstijgen op 21 meter overgegaan van normale lucht naar Nitrox 50, een fles gevuld met 50% zuurstof. Door 50% zuurstof in te ademen (en dus maar 50% stikstof), zorg je ervoor dat de stikstof die zich in je lichaam bevindt sneller wordt uitgeademd. De grotere hoeveelheid stikstof in je lichaam is de reden waarom je niet in één keer naar de oppervlakte kunt en meerdere verplichte stops op verschillende diepten moet maken. Door deze stops wordt het percentage stikstof in het lichaam weer naar een normale (acceptabele) hoeveelheid teruggedrongen. Te veel stikstof in een lichaam is gevaarlijk en de reden van veel duikongelukken. De stikstof hoopt zich op bepaalde plekken in het lichaam op en zet uit doordat de druk bij het opstijgen na een (diepe) duik minder wordt. Daardoor kunnen er in het lichaam ernstige problemen ontstaan. Dit is dan ook de reden waarom mensen die te snel naar de oppervlakte zijn gekomen in een druktank worden geplaatst. Hierdoor wordt de stikstof weer gecomprimeerd en kan dan langzaam het lichaam verlaten. Meestal wordt er in de druktank een hoger percentage zuurstof ingeademd. Overigens ben ik geen duikarts en is bovenstaand verhaal mijn verwoording hoe ik begrijp dat dit soort zaken in elkaar zitten.
Wat leuk was aan de derde duik, was dat toen men er lucht van kreeg dat het mijn 150ste duik was, men er een klein feestje van heeft gemaakt. Bij terugkomst op de duikschool kreeg ik een heus certificaat en hebben we natuurlijk Limoncello met elkaar gedronken. Al met al een leuke herinnering aan duiken in de provincie Puglia in Italië.
De laatste duik op Curaçao van deze vakantie. Helaas zonder Irma omdat ze problemen had met haar oren. Ze had dit al voordat we op Curaçao aankwamen, maar het was na de laatste twee duiken erger geworden. De geplande trip met Dive Charter Curaçao is hierdoor helaas niet doorgegaan.
Vandaag samen met Robert en Jana uit Zwitserland gedoken, die we eerder deze vakantie hadden ontmoet tijdens een dagje duiken met Dive Charter Curaçao. Een uur voor zonsondergang gingen we het water in. Toen we bovenkwamen konden we nog net de zon onder zien gaan.
Het huisrif van Marazul Dive Resort is via het resort met steile trappen langs de kliffen te bereiken, het is de moeite waard. Duidelijk te zien is dat er niet veel gedoken is op het rif, waardoor alles nog mooi en ongerept is. Het leek aan de ene kant alsof de vissen hier wat nieuwsgieriger waren, maar als je ze aandacht gaf waren ze wel vrij snel verdwenen.
Na de duik zijn we met z’n vieren gezellig wezen eten bij Sol Food, een leuk en goed restaurantje in Westpunt. Een aanrader! Het was een mooie afsluiting van mijn laatste duik.
De tweede duik van vandaag met Niels Joris. Na een hele korte lunchpauze (koud, bewolking, regen…) in de beschutte baai gingen we met de boot een kwartiertje terug richting Caracasbaai om te duiken bij Best Reef. Daar was het al net zo mooi als bij Oostpunt. Verschil is dat er hier wat meer waaierkoraal is waardoor het geheel er net even anders uitziet. We doken met dezelfde mensen als de vorige duik en zagen weer veel scholen grotere en kleinere vissen. Geen specifieke bijzondere vissen totdat we in een grot een… verpleegsterhaai spotten!! Die lag heerlijk rustig te chillen op de bodem. Hij was niet al te groot (ca. 1,5 mtr) en nog jong. Hij was heel relaxed en Marcel kon hem benaderen tot ongeveer een meter voor hem om foto’s te maken. Hoe gaaf is dat? Marcel had in ieder geval de dag van zijn leven en ik vond het voor het eerst niet eng ;—) En al die spikkels die je op de foto’s voor de haai ziet? Honderden piepkleine visjes! Marcel heeft ze vriendelijk verzocht uit beeld te gaan maar ze wilden niet meewerken, de brutaaltjes!
